Historia najnowsza w skrócie
Lokalizacja obiektu
Umiejscowienie pływalni na środkowo – wschodniej rubieży miasta w pobliżu jego centrum, wydawało się bardzo pragmatyczne, jako że w tamtym rejonie istniały już obiekty rekreacyjno – sportowe tj. stadion piłkarski z bieżnią lekkoaltetyczną oraz duża – jak na tamte czasy – hala sportowa. W tamtym miejscu było od lat skoncentrowane miejskie życie sportowe, tam też zaistniał od 1935 roku wodny atrakcyjny świat znakomicie sprzyjając szeroko rozumianej rekreacji. Z basenu, prócz mieszkańców, korzystali uczniowie pobliskich szkół: żeńskiej, położonej tuż przy pływalni i męskiej, zlokalizowanej przy obecnej ulicy 1 Maja.
Lokalizacja obiektu była najlepsza z możliwych, bowiem wokół roztaczała się niska i wysoka zieleń. Zbytnia grząskość terenu wymusiła, że dno niecki basenu nie usadowiono zbyt głęboko, bowiem słusznie obawiano się, iż w przyszłości ciśnienie wód podskórnych mogłoby powodować pęknięcia, dna i ścian. Dlatego całą konstrukcję żelbetową umieszczono stosunkowo wysoko, ponad 1,5 m ponad otaczający ją teren, usypując po zewnętrznej stronie ścian nasypy, na których ułożono wokół niecki cementowe chodniki. Niemniej, po 1945 roku, dochodziło wielokrotnie do powstawania pęknięć dna niecki, które należało – przy zastosowaniu najnowszych środków technicznych – likwidować.
Uruchomienie basenu
Pionierzy Sulechowa, zwłaszcza Wielkopolanie nie ograniczali się tylko do tworzenia podstaw życia gospodarczego i odbudowy miasta, ale też od samego początku próbowali organizować proste formy życia społecznego.
Oto już latem 1945 roku pasjonaci piłki nożnej w osobach: Hilary Furmański, Leon Kluj, Józef Kieliszewski, Franciszek Zgoła, Leon Powązka, Władysław Kolski, Stefan Ziombek, Marian Ogrodowczyk, Franciszek Cichy, Michał Zasadni, Antoni Płócienniczak, Kazimierz Swieżewski, Stanisław Zaremba, Wincenty Matasek, Henryk Stępień, Leszek Szostak, Marian Skrzypczak, Ignacy Bachorz, Kazimierz Wojewoda, Tadeusz Szarzyński, Jerzy Pietrzak, Jan Zaremba zorganizował prężny KS „Sulechowianka”, którego pierwszym prezesem i kronikarzem został Hilary Furmański. I z jego inicjatywy już wkrótce rozegrano pierwsze towarzyskie spotkanie piłkarskie. Urządzano też pierwsze prowizoryczne boiska do gry w siatkówkę i koszykówkę, Głównymi inspiratorami powyższych i innych przedsięwzięć byli pierwsi sulechowscy kolejarze z rodzinami oraz pracownicy tartaku.
W dniu 11 lutego 1946 roku na walnym zebraniu KS „Sulechowianka” w Hotelu Pionierskim Europa prezes Tadeusz Szarzyński zaproponował, aby za kilka miesięcy, latem dokonać uruchomienia basenu kąpielowego, co zgromadzeni przyjęli z wielką aprobatą. Otwarty latem 1946 roku basen cieszył się zawsze wielkim powodzeniem nie tylko wśród dzieci i młodzieży, ale też sulechowian starszych przez kilkadziesiąt powojennych lat. Pływanie w mieście stało się znakomitym sposobem na spędzanie wolnego czasu w letnie upały. Przy basenie organizowano też liczne towarzyskie spotkania, przeprowadzano różnorodne konkursy, grano w szachy, bawiono się na potańcówkach. Z Okazji Dnia Morza przypadającego w miesiącu czerwcu. W następych latach Dni Morza świętowano nad brzegiem Odry w Cigacicach, gdzie działało koło Ligi Morskiej. 29 lipca 1951 roku KS Kolejarz, po zawodach lekkoatletycznych na stadionie miejskim zorganizował na basenie zawody pływackie na dystansie 50m. Miejsce: I – Zenon Urbanowicz – 51 sek., II – Włodzimierz Wysłobodzki, III – Wiesław Leszek. W zawodach brało udział 9 zawodników.
Atrakcyjny obiekt był też wielokrotnie wykorzystywany przez wiele grup zamiejscowych. Zwłaszcza sportowych i turystycznych, które w programach zajęć pływanie uwzględniały w szerokim zakresie.
Najbardziej nobilitującym ten basen zdarzeniem było zorganizowanie w latach 50 – tych przez sekcję pływacką Polonii Warszawa obozu kondycyjno – szkoleniowego, na którym zawodniczki i zawodnicy ćwiczyli pływanie na różnych dystansach i skoki.
W tej samej dekadzie w dniach od 2 do 29 lipca 1956 roku Ministerstwo Oświaty zorganizawało w Sulechowie Centralny Kurs Wychowania Fizycznego Ogólnego Przygotowania dla Nauczycieli Szkół Podstawowych. W którym uczestniczyło kilkudziesięcu młodych wuefistów z całego kraju, w tym kilkoro z powiatu sulechowskiego. Aby taki kurs mógł się odbyć organizator musiał zapewnić uczestnikom podstawową infrastrukturę sportową: boisko piłkarskie, urządzenia lekkoatletyczne, salę gimnastyczną i basen. Ówczesny Sulechów te warunki spełniał. Uczestnicy kursu zajmowali się wieloma dziedzinami wychowania fizycznego, w tym doskonaleniem pływania, udając się na basen po kilka razy w każdym tygodniu.
W latach 60 – tych wielokrotnie z sulechowskiego basenu korzystali uczestnicy szkolnych obozów wędrownych kwaterujących przynajmniej jedną dobę w szkolnym schronisku wycieczkowym, istniejącym w okresie wakacyjnym w gmachu Szkoły Podstawowej nr 1.
Wielokrotnie też korzystali z basenu uczestnicy koloni letnich kopalni „Moszczenica”, stacjonujący przez wiele lat w budynku Szkoły Podstawowej Nr 3.
Wyburzenie trampoliny
W Latach 80 – tych minionego stulecia, kiedy obserwowano liczne pęknięcia tynków oraz stwierdzono częste zalewanie zamontowanych w jego wnętrzu pomp, postanowiono – dla zachowania bezpieczeństwa kąpiących się – dokonać jego wyburzenia. Po umieszczeniu wewnątrz trampoliny 2,5 kg amonitu skalnego i jego zdetonowaniu konstrukcji wieża nie uległa naruszeniu. Okazało się bowiem, że składające się z gęstej sieci metalowych prętów zbrojenie było wówczas w dobrym stanie, wymagając jedynie remontu tynków. Jednak tej czynności zaniechano, przystępując do demontażu mechanicznego. Aby konstrukcja nie runęła na dno niecki, podtrzymywał ją dźwig budowlany. Przecinanie prętów było czasochłonne, bowiem ich zagęszczenie było znaczne. Kiedy po dłuższym czasie poprzecinano je, dźwig ułożył cała konstrukcję na ziemi, gdzie dokonywano jej dalszego demontażu. Wewnątrz konstrukcji znajdowały się pompy do napełniania niecki basenowej wodą oraz do jej odprowadzania do pobliskiego stawku. Między stawkiem i basenem istniały 3 studnie do napełniania wodą basenu.
Sulechowianie żałowali zlikwidowanej trampoliny bardzo, bo wszyscy lubili robić przy niej pojedyncze i grupowe zdjęcia pamiątkowe, co najlepiej dokumentują umieszczone w niniejszej publikacji bardzo dawne i nieco młodsze fotografie. Obiektu żałowała też młodzież, która wykonywałą o różnej efektywności i z kilku wysokości skoki. Osoby postronne patrząc na atrakcyjne urządzenie z pewnej odległości odnosiły wrażenie, iż znajdowało się w dobrym stanie technicznym, znakomicie sprzyjając wodnej rekreacji.
W tym miejscu należy przypomnieć, iż głębokość niecki pod trampoliną wynosiła 3,5 m i aby do niej nie mogła przenikać woda podskórna, w narożnikach dna zamontowano 4 interesujące urządzenia hydrologiczne, które zabezpieczały głęboką nieckę przed ewentualnymi pęknięciami jej ścian lub dna. W okresie jesienno – wiosennym w niecce znajdowała się woda około 1 m, na wysokość wód podskórnych.
W latach 1971 – 73 dokonano przebudowany werandy basenowej na szatnie i sanitariaty dla piłkarzy K.S. „Lech”. Zachodnią część werandy przerobiono na przebieralnię, zainstalowano podgrzewacz wody oraz osobne toalety dla zawodników i plażowiczów oraz natryski. We wschodniej części werandy urządzono świetlicę.
Po likwidacji powiatów od 1 września 1975 roku do pomieszczeń po hoteliku przeniósł się Gminny Wydział Oświaty. Po 1973 roku kolejnymi Kierownikami na pływalni byli:
– Franciszek Motykiewicz
– Franciszek Soboń
– Bronisław Gdakowicz
– Władysław Mańkowski
– Stefan Waga
– Czesław Olszewski
– Jerzy Wirski
– Jacek Motylewski
– Zdzisław Antkowiak
– Stanisław Hrynkiewicz
oraz ratownicy:
– Jan Szaban
– Marian Rymkiewicz
– Stanisław Nikołajewicz
– Stefan Kozioł
– Marek Wirski
– Edward Miłodrowski
– Marek Zygmunt
– Mieczysław Ostrowski
– Robert Chmiel
– Rafał Rosolski
– Maciej Wiśniewski
– Piotr Gmurczyk
– Jarosław Chlebek
– Mateusz Wawrzyniak
– Mariusz Narzekała
– Paweł Strojek
– Agnieszka Kaczka
– Marcin Grześkowiak
– Bartosz Piasecki
– Anastazja Kiruszok
– Andrzej Kowalski
– Hanna Kowalska
– Karolina Stańko
– Mateusz Bartoszewicz
Ośrodek Sportu i Rekreacji kontynuuje zadania jako administrator:
– Stadiony miejskie i wiejskie w Sulechowie, Kalsku, Kijach, Cigacicach, Brodach, Pomorsku, Mozowie, Leśnej Górze, Łęgowie, Klępsku, Bukowie;
– Basen miejski;
– Port w Cigacicach;
– Przystań w Pomorsku;
– Koordynujemy rozgrywki Lubuskiej Olimpiady Młodzieży;
– Organizujemy i koordynujemy zajęcia sportowo – rekreacyjne;
– Prowadzimy rozgrywki ligowe drużyn amatorskich na boiskach i na hali.
Współpracujemy ze szkołami, klubami, związkami sportowymi i z samorządami ościennymi.